บทที่ 305

ลูกสองคนที่เธอเลี้ยงดูมาอย่างยากลำบากตั้งหลายปี เขาบอกจะมาแย่งไปก็แย่งไปง่ายๆ อย่างนี้เลยเหรอ?

มือของเสิ่นอวิ๋นอู้ที่ปล่อยอยู่ข้างลำตัวกำแน่นเป็นหมัดโดยไม่รู้ตัว ก่อนจะค่อยๆ เดินเข้าไป

เพราะฉินเย่ยังคงดื่มด่ำกับความสุขที่ได้มองเด็กน้อยทั้งสองกินข้าว เขาจึงไม่ทันสังเกตว่ามีคนอื่นเดินเข้ามาใกล้

จนกระท...